پیشگیری و درمان زودهنگام اختلال شناختی: اکسیژن درمانی پرفشار برای محافظت از مغز

درک اختلال شناختی عروقی

 

اختلال شناختی عروقی را می‌توان به دو نوع اصلی طبقه‌بندی کرد:

۱. اختلال شناختی عروقی غیر زوال عقل

بیماران معمولاً با عوامل خطر بیماری عروق مغزی مراجعه می‌کنند و نقص‌های شناختی خفیفی را نشان می‌دهند که معیارهای زوال عقل را برآورده نمی‌کند. زوال شناختی ممکن است به طور ناگهانی یا تدریجی بروز کند، که اغلب به صورت کاهش حافظه، تفکر انتزاعی و قضاوت، همراه با تغییرات شخصیتی دیده می‌شود. با این حال، توانایی‌های زندگی روزمره عموماً دست نخورده باقی می‌مانند.

۲. زوال عقل عروقی

این نوع زوال عقل که عمدتاً پس از سن ۶۰ سالگی رخ می‌دهد، اغلب با سابقه سکته مغزی همراه است و با زوال تدریجی عملکرد شناختی که معیارهای زوال عقل را برآورده می‌کند، مشخص می‌شود. بیماران ممکن است اختلالات قابل توجهی در عملکردهای اجرایی - از جمله تعیین هدف، برنامه‌ریزی و حل مسئله - همراه با کاهش قابل توجه در حافظه کوتاه مدت و توانایی‌های محاسباتی تجربه کنند. علائم عصبی همراه ممکن است شامل بی‌تفاوتی، کاهش ارتباط کلامی، اضطراب و اختلالات خلقی باشد.

 

رویکردهای درمانی عمومی

 

پیش‌آگهی اختلال شناختی عروقی با تشخیص زودهنگام به طور قابل توجهی بهبود می‌یابد. راهکارهای درمانی شامل موارد زیر است:

۱. درمان سبب‌شناختی

رسیدگی و درمان بیماری‌های عروق مغزی و عوامل خطر آن، سنگ بنای مدیریت اختلال شناختی عروقی است. این شامل درمان ضد پلاکت، درمان‌های کاهنده چربی و مدیریت فشار خون بالا و دیابت می‌شود.

۲. مدیریت علائم شناختی

مهارکننده‌های کولین استراز، مانند دونپزیل، و آنتاگونیست‌های گیرنده NMDA، مانند ممانتین، ممکن است عملکرد شناختی را در بیماران مبتلا به زوال عقل عروقی بهبود بخشند. با این حال، اثربخشی آنها در اختلال شناختی عروقی غیر زوال عقل هنوز مشخص نیست. درمان‌های تکمیلی ممکن است شامل ویتامین E، ویتامین C، عصاره‌های جینکو بیلوبا، پیراستام و نایسرگولین باشد.

۳. درمان علامتی

برای بیمارانی که علائم افسردگی دارند، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) می‌توانند مفید باشند. داروهای ضد روان‌پریشی، مانند اولانزاپین و ریسپریدون، ممکن است برای مدیریت کوتاه‌مدت توهم، هذیان و اختلالات رفتاری حاد تجویز شوند.